Kefalonia 13-6-2018

Vandaag hebben we een échte vakantiedag gehouden. Als wij aan het ontbijt zitten, op ons balkon met zeezicht, komt de eerst boottocht al langs. We zitten zo dicht aan zee en drie hoog dat we kunnen horen hoe de passagiers welkom worden geheten. Vrijdag gaan wij met de boot van Sami naar Ithaka en vandaag gaan we daar de tickets voor kopen en weten we direct hoe lang het fietsen is naar de haven. Tussen Agia Efimia en Sami ligt het dorp Karavómilos met de grot Melissáni en een ondergronds meer. Het steeds wisselende zonlicht dat door het deels ingestort dak van de grot schijnt geeft het water van het meer allerlei kleuren blauw. De zonnestralen op het water en op de rotsen met de stalactieten geeft een bijzonder mooi effect. Met roeibootjes worden we over het meer van 163 x 25 meter gevaren, niet groot maar zeker de moeite waard en als je dan ook de vrolijkste roeier treft kan het helemaal niet meer stuk.

Na deze excursie fietsen we door naar Sami voor de tickets, Guido heeft ons laten weten bij welke maatschappij we moeten zijn, er zitten er verschillende. Na een kop koffie, thee en kokosgebakje fietsen we door naar Antisamos Beach, uniek gelegen tussen groene heuvels. Van bovenaf foto gemaakt en overwogen of we wel zouden gaan, we moeten tenslotte ook weer terug...Maar vooruit we zijn geen watjes en we suizen naar beneden waar we heerlijk úren op gratis ligbedden hebben doorgebracht, alleen consumptieplicht wat niet zo moeilijk is bij deze temperatuur. Niet verwonderlijk dat we de enige met fietsen zijn, wel maak ik een praatje met Brabanders (dacht Bosch te horen en dat wint mijn nieuwsgierigheid) die een week aan het wandelen zijn.

Als ik weer afkoeling in zee ga zoeken staat er een jongen met een inktvis op zijn arm, nou ben ik al niet zo’n held in zee en maakt dit er niet beter op. Wel even op de foto gezet. Op de foto is ook goed te zien hoe ongekend helder het water is. Uiteindelijk verzamelen we moed om op te breken, hoewel het al tegen zessen loopt is het nog steeds behoorlijk warm. We beloven elkaar af te stappen als het te veel wordt. Of het al niet spannend genoeg is ontbreken er vangrails langs de kant van de weg en kijk je zo de diepte in. Bovenaan gekomen worden we door een Italiaan op de foto gezet die ons volgend jaar op de fiets in Italië verwacht. Moe maar voldaan eten we weer op ons balkon en kunnen we terug kijken op een lekkere dag waarop we een kilometer of 30 gefietst hebben.