Woensdag 29 mei 2019 van Regensburg naar Deggendorf

Vanmorgen aan het ontbijt zitten twee mannen met dezelfde fietsshirtjes waarop stond dat ze naar Santiago de Compostela fietsen. En er zit een jong gezin dat we gisteren of was het eergisteren onderweg aan het water zagen zitten. Zij hebben een kindje van ongeveer een jaar bij zich in een fietskar.

Om 8.45 uur vertrekken we weer. De eerste 40 kilometer gaan prima er hangen donkere wolken boven de bergen aan de andere kant is het licht. We fietsen met de wind in de rug ruim 25 kilometer per uur, achter ons een groepje van vier fietsers op e-bikes in rode jassen die ons niet (kunnen?) passeren. Het zoeft lekker langs de Donau totdat er in Wörth am Donau een omleiding komt. Wij kiezen voor de B-weg richting Straubing de rode jassenclub waarschijnlijk voor het zandpad. En dan breekt het los, koude ijsregen slaat opzij tegen ons aan. Doordat het ons alsnog overvalt fietsen we door totdat we uiteindelijk beschutting kunnen vinden in een bushokje. Daar komt mijn “badlaken” van pas om mijn haren en benen droog te wrijven en kan ik mijn regenspul aantrekken. Als we daar staan te hannesen komt er een wielrenner bij ons staan die in gebrekkig Engels het een en ander vraagt. Het is een Fransman uit Bretagne die met zijn maat via Passau naar Polen fietst. Hij door, wij pauzeren nog even in het hokje.

Even verderop staat er een soort van luxe kiosk die een bakkerij met café herbergt. We stappen toch maar af om even iets warms te drinken en om op te drogen. Daar treffen we de twee Fransen weer en even later komen ook de vier rode jassen vermomd onder regenkleding binnen. Hun bagage en fietsen zien er niet uit, die hebben echt voor het verkeerde stuk gekozen.

In het Duits/Frans/Engels met de heren zitten kletsen, zij zijn 72 en 75 jaar oud en denken dat wij ook niet meer hoeven te werken, helaas voorlopig gaat die vlieger voor ons niet op... (tijdens deze vakantie lijkt er toch een verandering in de AOW te komen wat zou betekenen dat Ben na deze vakantie geen jaar meer hoeft te werken).

Later halen ze ons nog een keertje in en als wij Deggendorf inrijden staan ze weer aan de overkant van de weg te zwaaien, benieuwd of ze vandaag Passau gehaald hebben.

In de verte zien we echte bergen verschijnen en liedjes uit de Sound of Music komen spontaan bij me boven én naar buiten...

Om 15.10 uur zijn we weer op de eindbestemming, hotel Donauhof in Deggendorf. De reservering voor morgen, Passau hebben we thuis al gemaakt i.v.m. Hemelvaart, wel boeken we alvast voor de twee dagen daarop volgend voor we het stadje ingaan om te gaan eten.

Ik heb ooit eerder in deze reisblog een filosofie over het eten losgelaten. Onze lichamen vragen bij inspanning met een leeg hoofd minder energie dan op een normale werkdag waarop we met een vol hoofd ons moeten inspannen. We zijn van de twaalf dagen nu zes uit eten geweest en ieder keer is het teveel. Daarbij komt nog eens dat Duitse bakkers verrekt lekkere broodjes, gebak en koeken hebben wat we net zo lief hebben als warm eten.

Op onze laatste hotelkamer in Regensburg stond heel toevallig een weegschaal, nooit eerder gehad, die gaf bij ons alle twee, twee ons meer aan dan de weegschaal thuis. Spiermassa?!

Gemaakte kilometers vandaag: 89, totaal 991, op naar de 1000 morgen!!