zaterdag 2-5-2015

Ruim voordat de wekker gaat lig ik al te luisteren of het regent, ik hoor alleen vogels, geloof dat het droog is. En inderdaad als we om 8.30 uur, na een eigen gemaakt ontbijtje, klaar staan om te vertrekken is het nog steeds droog! 

Het was een bijzondere stek waar we zaten, een hoop gebouwen rondom een binnenplaats, was benieuwd wat het ooit geweest was en moest daar toch even naar gaan vragen. Wat spreken de Fransen toch een slecht of geen Engels (en wij nog slechter Frans....) op mijn vraag wat er vroeger in gezeten had ging ze de gastenlijst raadplegen! Gelukkig hing er een oude ets waar ik op kon wijzen, Résidence Anna is een voormalig weeshuis, ik was er achter..

Op zoek naar het postkantoor een paar foto's van het plaatsje geschoten, kwartier wachten tot het open ging dan ook nog maar even naar het strand. Waar het heerlijk rustig was, goed voor een plaatje van samen, vond ik. Als ik al mijn Frans bijelkaar heb geraapt om een man aan te spreken of hij een foto van ons wil maken, excuseert ie zich, hij heeft een lamme arm, dat tref ik weer..

Terug naar het postkantoor voor een paar postzegels om die enkele digibeten thuis op de hoogte te houden. En jawel dan begint het weer te druppen..

Op naar de ferry voor de oversteek naar Royan. In het wachthuisje zit een aardige knaap uit Zwitserland die in zijn eentje een tocht door Frankrijk, Engeland en ach misschien ook nog wel door Noorwegen aan het maken is. Ze zijn er echt wel, van die gekken als wij, ook gisteren in het bar slechte weer zijn we een stuk of 5 vakantiefietsers tegen gekomen. 

De overtocht duurt 30 minuten, voor vandaag hebben we een korte route gepland, een compromis vanwege het slechte weer...Ben is 'vergeten' dat we afgesproken hadden dat we bij slecht weer zouden treinen...

In Royan is een marathon bezig die voor het grootste gedeelte over de Vélodyssée gaat, da's handig...er is geen eensgezindheid in het hanteren van de regels door de securité, van de één mogen we er wel door als we voorzichtig rijden, de andere doet er erg moeilijk over en door weer een andere worden we weggestuurd...duidelijk jongens.. Wat een verschil van lopers jong, oud, en een enkele liep er verkleed bij. Ik zeg op een gegeven moment tegen Ben: " poeh, die moeten nog ver ", komt er als antwoord "nee, en wij dan??"

Leuke tocht vlak langs de kust en ach we merken de regen niet eens meer op, daar zou jammer genoeg weer verandering in komen. Maar eerlijkheidshalve, ben ik blij dat we gefietst en niet getreind hebben. Ook na 62 kilometer waarvan de laatste 10 saai en erg nat waren kan ik dat stellen.

We zitten nu in een bed en breakfast dat door twee hoogbejaarden gerund wordt in het centrum van Marennes, weer een heel typisch iets. Bij aankomst werden we op thee en huisgemaakte cake met pruimen onthaald, lief!