Zondag 3 september 2023 van Pamplona naar Los Arcos

De wekker heb ik op half 7 ingesteld,10 minuten voor die tijd ben ik wakker. Heb dan ook al zo'n 13 uur op bed gelegen. Na het douchen en tassen reorganiseren zijn we gisteren de stad ingelopen met als eerste doel: paraplu zien te scoren. Echt jammer van dat hondenweer Pamplona is meer dan de moeite waard. Dit heeft echt geen zin. We eten en drinken wat in een pinchobar en keren terug naar het hotel waar van lezen niet veel terecht kwam.

Lig nog wat te mijmeren en aan de busreis terug te denken. Die ons overigens heel goed bevallen is, voldoende stops en beenruimte. Respect voor de chauffeurs die de kolos met aanhanger door het drukke verkeer vooral rondom Antwerpen en Parijs weten te manoeuvreren met als toetje de haarspeldbochten tussen Frankrijk en Spanje.

Kan het niet laten om Ben te wekken met wat waterspetters  onder het zingen van het regeltje " het regent, het regent".

Nieuwe dag, nieuwe ontdekkingen, lets go!

Aan het ontbijt 2 wandelaars en 1 fietser die komt vragen of wij gisteren gefietst hebben. Jazeker nog geen 10 kilometer maar nat voor 60. 

Genoeg over het weer we smeren ons in met zonnebrand en zitten goed 9.00 uur op de fiets richting Los Arcos.

Na wat strubbelingen om op de goede route te komen sluiten we aan achter een groep mountainbikers . Als zij links af slaan wijzen ze ons de camino aan. Waar de goede man uit het hotel ook net aan komt rijden en ik hem kan vragen waar hij vandaan komt . Hij is een Columbiaan uit Texas en ook onderweg naar Santiago. We gaan hem vast vaker tegenkomen, in ieder geval tijdens een van de pauzes verder op de dag.

Ben twijfelt of we goed zitten en we draaien om een andere weg te nemen. De eerste flinke bult meldt zich aan en als ik Ben voor me af zie stappen doe ik dat ook, kan mijn adem moeilijk onder controle krijgen. Een vriendelijke mountainbiker die ons ziet overleggen zegt dat we achter hem aan moeten komen dan wijst hij ons de juiste weg. En ja, dat was dus de weg waar we omgedraaid waren, vóór die joekel van een bult.

Hij wenst ons een fijne reis en als hij mij een hand geeft vraagt hij of we in Santiago voor hem willen bidden. Prima als het lijstje niet te lang wordt.

Het is flink aanpoten de eerste 11 kilometers naar Campanas, de volgende 14 naar Puente de la Reine gaan in vliegende vaart.

Jas uit, jas aan voor een buitje, prima temperatuur, zo rond een graad of 22.

12.20 zitten we daar aan de koffie en warme chocolade waar een lepel rechtop in kan staan, zo sterk. Extra warme melk was geen probleem net zo min als de prijs 1,40 voor een koffie!

Het is druk in Puente de la Reine met wandelaars en fietsers, een hotspot van de Camino. We lopen met de fiets aan de hand een stukje door het plaatsje. Voor de brug ,een trefpunt van pelgrims, staat een flinke club Duitsers allemaal met elektrische fietsen die we onderweg ook nog verschillende keren zullen treffen.

Vanaf nu kunnen we verder rijden op de gps-route die bij het boekje St.Jacobs fietsroute deel 3 hoort. 

Na Villatuerta waar we rond de klok van 3en pauzeren gaan we de zon zien en loopt de temperatuur op naar een graad of 27, en worden we niet nat van de regen maar van de inspanningen onder de zon.

Van Estella neem ik nog wat foto's, zo mooi daar, en als we weer aan het klimmen zijn, Ben ligt zo'n halve kilometer voor me, wordt ik links en rechts weer ingehaald door de Duitsers die volop met elkaar aan het kletsen zijn. Kon het niet laten om te roepen " ach Sie können nog reden mit ihre elektrische Fahrräder". Waarop een man roept: "Niederlande en er een duim de lucht in gaat. Een andere komt naast me rijden om te vragen waar we naar toe gaan. Het valt hem tegen dat we met de bus zijn en niet vanaf huis zijn gaan fietsen. Duh..we zijn al ooit van de grens van Spanje naar huis gefietst. We doen het in etappes.

Om 16.55 staan we voor pension Los Arcos met 78,5 km op de teller. Fijne kamer met op het  balkonnetje een droogrek, luxe!!

1082 hoogtemeters. Steeds over rustige N wegen gereden, misschien ook rustig vanwege de zondag, de snelweg is nooit ver uit de buurt maar we wanen ons in buitengebied tussen de velden en de bergen. Olijven, druiven en helaas ook zwart geblakerde bomen. En wat opviel, klokkengelui, ieder dorpje heeft een kerk die van zich laten horen,  minstens om het uur maar ook om het kwartier zoals we merkten.  Idyllische, toffe dag gehad! Moe maar voldaan zullen we eens een restaurant gaan zoeken. 

.