Maandag 3 juni 2019 van Schwarzach naar Mühldorf

Potverdomme wat zijn wij sterk! We hebben de hele dag flink aan moeten poten. Dat begon al direct bij het vertrek uit Schwarzach. We hadden ontbeten bij een bakker omdat het hotel deze faciliteit niet bood. Over de eerste anderhalve kilometer doen we veertien minuten, het is gelijk raak, een flinke klim van 10% en het is al behoorlijk warm. Er zullen er nog vele volgen.

We wisten dat er veel geklommen moest worden maar dat de meeste hoogtemeters in één plaats zaten was ons niet duidelijk. Het was op sommige stukken echt afzien en ben verschillende keren afgestapt om verder te lopen. Wat zeker zo zwaar is, die zware fiets met bepakking omhoog duwen. Verwacht morgen dan ook wel spierpijn in mijn armen te hebben.

Voordat we in Bad Gastein zijn, de plaats met de meeste hoogtemeters, zeker de helft van de 960, krijgen we eerst een hele hoge brug. Ik durf niet op of om te kijken, voel de diepte onder me. En dan volgen er drie tunnels voor Klammstein, ook niet mijn favoriet. De langste was 1600 meter en voor mijn gevoel ben ik er doorheen gevlogen. In werkelijkheid gingen we niet harder dan 17 km/uur.

Tot zover de vervelende dingen, de omgeving maakt alles goed! Wat een prachtig land is het. De bergen blijven imponeren en om de paar honderd meter komt er een waterstroompje naar beneden gekletterd.

Als we dan uiteindelijk de zwaarste klim gehad hebben en nog een kilometer of vijf naar Böckstein hebben te gaan waar we door de Tauernschleuse moeten, staan we langs de kant van de weg te overleggen of we doorfietsen of de trein nemen naar Böckstein. Op dat moment komt er een duidelijk hoorbare Brabantse groep wielrenners naar beneden zeilen. Ik zeg: “daar zit geen woord Duits bij”. Ze komen uit Kroatië en fietsen naar huis, allemaal uit de buurt van Den Bosch. We overleggen met hen hoe de weg verder is naar Böckstein. “Als ge hillemaol van huis uit naar hier bent gekomme kunde da laatste stukske naar de trein ok nog wel hale". Gelijk heet ie...dus fietsen we door, waar we absoluut geen spijt van hebben.

We hoeven niet lang op de trein te wachten, hij gaat één keer per uur, en komt er net aan als we afstappen bij het stationnetje. Samen met nog twee stellen en een paar auto’s brengt hij ons in 15 minuten door de negen kilometer lange tunnel naar Mallnitz. Dat ging allemaal vlot. We eten een paar krackers op het bankje voor het station en wat dan ook vlot gaat is de afdaling van 8 kilometer, op sommige plekken 12%!

We stoppen twee keer om om ons heen te kunnen kijken en als we beneden zijn hoeven we nog maar 20 kilometer naar Mühldorf, onze eindbestemming voor vandaag.

Wat ons opvalt is dat het weer hier anders aanvoelt dan aan de andere kant van de berg, daar was het ook warm maar stond er een fris windje, hier voelt het benauwder aan. Hoe lekker is het dan dat het hotel een klein zwembadje heeft! Yes, eindelijk mag mijn nieuwe bikini uit de tas! Heerlijk afgekoeld in het zwembad, op liggen drogen op het grasveld dan douchen en een maaltijd hier in Gasthof Winkler nuttigen. Een Nederlandse motorrijder waar Ben mee in gesprek komt neemt zijn petje voor ons af, niet voor het fietsen, maar dat onze relatie tegen deze onderneming bestand is!

Morgen gaan we naar Villach en weeronline geeft het daar dan een 9. Dus bewust een hotel met zwembad uitgekozen!

Vandaag 66 kilometers gemaakt, gem. snelheid 13, 960 hoogte meters, 1355 totale afstand.