Woensdag, 31 mei 2017

Het is hier zo gehorig dat ik van iemand anders zijn wekker wakker wordt.

Voordat we gaan ontbijten zwaaien we opa (65) en kleinzoon (16) uit, allebei in hetzelfde fietsshirt. Daar zou je toch jaloers op worden!

Zelf zitten we om 8.15 uur op de fiets, voor het eerst zonder zonnebril en het is zelfs zo fris dat we al snel een jasje aantrekken. Even later begint het ook wat te druppen maar dat is van weinig betekenis.

Even een fotostop bij de dam. Verderop zien we een hert in de berm staan dat haastig de struiken in schiet. Voordat er 15 kilometer op mijn teller staat, die van Ben heeft de overnachting in het busje niet overleefd, zitten de jassen al weer achterop en staat mijn zonnebril daar waar hij hoort te staan.

Iedere dag opnieuw denken we dat het de mooiste dag is geweest, zo dus ook weer vandaag.

We hebben veel langs de L'Ain gefietst, de ene keer kijken we erop neer, de andere keer zitten we op dezelfde hoogte en vaak met rotswanden op de achtergrond.

We hebben langs de oever gepauzeerd en op een terrasje van een heel oud barretje in Bolozon. Voor een koffie en een chocolade betalen we slechts €2,40, hoe kan die man er van leven? Voor het toilet moest ik een hele donkere trap op. Op de overloop stond een schemerlamp op een kartonnen doos die ik maar aangeknipt heb. Het was gewoon het privé gedeelte, ik kom in een oude, vieze, verweerde badkamer waar de bril van de toilet tegen de pot staat. Gelukkig hoefde ik alleen maar crème op mijn billen te smeren want och, gèrum wat hebben die te lijden!

Ik heb al wel over de vogel-en krekelgeluiden geschreven en al die bloemen in de berm maar er fladderen ook volop vlinders. Gisteren heeft Ben er eentje aangereden, ik zag hem neerstorten. Tja, het was of hij of de vlinder, aldus Ben.

Na een kilometer of 80 zijn we een supermarkt gaan zoeken voor het avondeten, als ik buiten kom is het helemaal betrokken en horen we het in de verte rommelen. Gelukkig droog aangekomen op onze overnachtingsplek, the Resid  For Calixte. Waar er niemand is om ons te verwelkomen, een briefje met onze naam hangt op de trap en de sleutel zit in het slot. Wat onpersoonlijk, zo hebben we het nog niet meegemaakt.

Op het terras wemelt het van de katjes, we zijn er nog niet over uit hoeveel nestjes dat het zijn.

Ben heeft tot en met zondag alle overnachtigingen al geregeld, i.v.m. Pinksteren viel dat niet mee en moeten we vaak van de route, dus extra kilometers maken.

Als het allemaal loopt zoals gepland zijn we zondag in Avignon.

Salade en toetje gegeten onder het toeziend oog van zo'n 10 katjes en daarna nog even het stadje ingelopen wat ook een van de mooiste van Frankrijk is, Pérouges een middeleeuws vestigingsstadje.

Dagafstand 92 km, max snelheid 44, max klim 12%, hoogtemeters 616 totale afstand 957 km.